Hotaru no Haka (Grobowiec świetlików)

Hotaru no Haka (Grobowiec świetlików) to poruszająca animacja studia Ghibli z 1988 roku, wyreżyserowana przez Isao Takahata. To przejmująca opowieść o sile więzi rodzinnych w obliczu okrucieństwa wojny, osadzona w ostatnich miesiącach II wojny światowej w Japonii.
Film opowiada historię 14-letniego Seity i jego 4-letniej siostry Setsuko, którzy tracą matkę podczas amerykańskiego bombardowania miasta Kobe. Ich ojciec służy w japońskiej marynarce wojennej, więc rodzeństwo zostaje zdane wyłącznie na siebie. Początkowo znajdują schronienie u ciotki, jednak trudne warunki życia i narastające napięcia zmuszają ich do opuszczenia jej domu.
Dzieci próbują przetrwać na własną rękę, zamieszkując w opuszczonym schronie przeciwlotniczym. Seita robi wszystko, by chronić swoją małą siostrę przed okrutną rzeczywistością wojny. Tytułowe świetliki stają się dla nich symbolem nadziei i ulotnego piękna w świecie przepełnionym cierpieniem. Rodzeństwo spędza wieczory łapiąc te świecące owady, znajdując w tym namiastkę dziecięcej radości.
Anime w przejmujący sposób pokazuje degradację społeczeństwa w obliczu wojny – jak głód i strach zmieniają ludzi, wypierając empatię i współczucie. Jednocześnie historia koncentruje się na niezwykłej więzi między rodzeństwem, ich wzajemnej miłości i oddaniu, które trwają mimo tragicznych okoliczności.
„Grobowiec świetlików” to nie tylko antywojenny manifest, ale przede wszystkim uniwersalna opowieść o człowieczeństwie, stracie niewinności i sile rodzinnych więzi. Film, choć poruszający trudną tematykę, przedstawia ją z niezwykłą wrażliwością i poetycką finezją charakterystyczną dla studia Ghibli.